Een werk zonder titel zul je niet gauw aantreffen in het werk van Tamar Rubinstein. Meestal is er tussen de getoonde en de titel een duidelijke samenhang. Soms is de titel verhelderend, soms roept hij juist vragen op. Dat die vragen niet altijd beantwoord kunnen worden is haar bedoeling: teveel praten over kunst is niet haar favoriete bezigheid.

Bij de serie van vijf linoleumsneden is het thema echter evident: mobiliteit in de letterlijke en figuurlijke zin. Bewegen, je verplaatsen of juist in de file staan en ondertussen overal kunnen telefoneren, het is iets dat we overal om ons heen kunnen zien. De dieren doen mee in het kielzog van hun bazen, of ze nu willen of niet.

De laaste tijd werkt Rubinstein voornamelijk op papier met gemengde technieken in de ruimste zin van het woord. Letterlijk alles wat zich binnen haar bereik bevindt loopt kans geïncorporeerd te worden in een kunstwerk. Zo treffen we flessendopjes, krantensnippers, zilverpapiertjes en zeer veel verschillende soorten verpakkingsmaterialen aan, geïntegreerd in bijvoorbeeld een verzonnen landschap of in het interieur van een Frans zolderkamertje.

Met onder andere krijt, gouache, olieverf, aquarel en potlood krijgen de gevonden voorwerpen, die ook een belangrijke inspiratiebron voor het kunstwerk in wording vormen, een nieuwe functie. Zij duikt vaak in haar in de loop der jaren opgebouwde verzameling collagemateriaal op zoek naar de finishing touch van een werk waaraan zij bezig is, soms ook vormt een vers gevonden, voor anderen wellicht waardeloze vondst, de directe aanleiding om aan de slag te gaan en er iets omheen te bouwen.

Would you like to be informed of new events? Click here.

tamar rubinstein - tamar rubinstein - tamar rubinstein - tamar rubinstein